ERUDIT RUSSIAN LANGUAGE SCHOOL

These are the contributions by the Erudit school of Edmonton.  Enjoy!

_________________________________

ЗВОНКИЕ И ГЛУХИЕ

The Russian Alphabet

This story is about Russian letters, and how the letters lived separate at the beginning and became friends at the end.

Жили – были две страны , Звонкая страна и Глухая. В этих странах жили буквы. В стране Звонких жили буквы б,з,д,в,г и ж.

В стране Глухих жили буквы п,с,т,ф,к и ж. Между ними был лес.В нём жила хитрюга буква ч. Буква ч любила ссорить страны так что буквы не ходили к друг другу домой.

Один раз буква б решила пойти в лес, когда она собралась идти домой она не могла найти дорогу назад. Невдалеке от себя она увидела букву ч. Когда буква б спросила дорогу домой буква ч решила пошутить и показала дорогу в страну Глухих, буква б не знала что буква ч была очень хитрой то она ей поверила.

Когда буква б пришла в страну Глухих она не заметила разницу между двумя странами. Буква б зашла в домик который она думала был её и она встретила там букву п.

Сначала буква п хотела выгнать б из дома но после того как они поговорили они нашли много общего и вскоре стали дружить. Буквы б и п стали думать как сделать так чтобы буквы подружились и не спорили. Скоро они придумали и вот что …

Все были рады когда приехала буква б вернулась в свою страну и поехали на пикник, который устроила буква б. Когда буквы собрались идти домой они не знали в какую сторону идти и спросили у буквы б и она им показала дорогу в страну Глухих никто это не знал так что все пошли по домам. В домах чужих букв, буквы из страны Звонких встретили друзей. И вот вам друзья бп,зс,дт,вф,гк и жш.

КОНЕЦ
_______________________

УМА

Всю жизнь я хотела иметь собаку. Однажды, когда я вернулась из школы мои родители уже были дома.Обычно я прихажу домой первее моих родитителей тако что это меня очень удивило но вдруг я увидела маленькаю собачку я вскрикнула от восторга и подбежала к ней. Я сразуже поняла что это для меня.

Через некоторое время я спросила у родитеелей как её зовут и они мне ответили Ума.

* * *

В этот вечер, я пошла гулять с Умой. Я всё ещё немогла поверить что у меня есть собака. На следущий день в школе я роскозала об этом моим друзьям. Я очень переживала за свою собаку так что я её везде с сабой брала. К счастью Ума неболела но я всеравно сней ходила везде что бы с ней не случились непреятности.

Ночью я спела ей колыбельною что бы она заснула.

КОНЕЦ

UMA

All of my life I wanted a dog. I wanted one really badly. Then one day, as I walked hoe from school and opened my front door, I saw my parents already at home. At first I was surprised, as this usually never happens, but soon enough I saw a little cute puppy walk in to the living room. I gasped in excitement and ran over to it. I knew this puppy is for me. As I asked for the name my parents simply replied Uma.

* * *

That night I walked Uma, I still could not believe that I got a puppy.

When I went to school on the next day I told everyone about Uma.I was really nervous because I did not know if anything bad would happen. Thankfully nothing happened but I always was following Uma where ether she went so she would not get in to any mischief.

That night I sang Uma a lullaby until she went to sleep.

_____________________

М О И Д Р У З Ь Я

У меня есть много друзей. Я с ними много играю. Я рассказываю моим друзьям о русском языке. Я люблю играть в гоночные машинки со своими друзьями.

Вардан

M Y F R I E N D S

I have a lot of friends. I play with them a lot. I teach them Russian language. We play with racing cars.

By Vardan

__________________________

Sikh Cultural & Spiritual Assembly

These are the contributions of the Sikh Cultural & Spiritual Assembly.  Enjoy!

___________________

Jan Pawel II Polish Bilingual Program

These are the contributions of the Jan Pawel II Polish Bilingual Program.  Enjoy!

‘’Każdy nowy język jest jak nowa wartość w życiu’’

By Martyna Grudzień, Grade 8, 13 years old

                  Pewnego dnia była sobie dziewczynka, ktòra podròżowała po całym świecie. Uczyła się ròżnych jezykòw tylko po to, żeby się porozumieć z innymi ludźmi, nie dla samej siebie.
                  Poznawała świat wzdłuż i wszesz . Pewnego razu powiedziała rodzicom, że ma już dosyć, że jest za mała na uczenie sie wszystkich jezykòw świata. Rodzice pròbowali jej wytłumaczyć, że to jej sie przyda, lecz ona nie słuchała.

                Więc pewnego razu rodzice wysłali ją na wycieczkę za granicę, gdzie musiała się porozumieć językami, ktòre znała . Była bardzo zdziwiona, jak inne dzieci dużo mòwią w innych jezykach, i to lepiej niż ona.
                   Dziewczynka, będąc ciekawa, jak to możliwe, spytała się ich, dlaczego one mòwią lepiej od niej. A one odpowiedzały: ,, Języka obcego powinnaś się uczyć dla siebie, a nie dla kogoś’’.
           Dziewczynka, będąc bardzo zdziwiona , zrozumiała, że : ’’Każdy nowy język jest jak nowa wartość w życiu’’.
                 Od tamtej pory dziewczynka z chęcią uczyła się innych jezykòw i zdobywała o wiele więcej wiadomości o świecie.

__________________

Każdy język wzbogaca nas intelektualnie.

Bartłomiej Prokop, klasa 9A, 14 lat

       Poznanie nowego języka daje  możliwość dostępu do edukacji danego kraju i literatury, która pozwala na poszerzenie swojego słownictwa i umiejętności w porozumiewaniu się z innymi ludźmi.

      Umiejętność porozumiewania się w nowym języku nie musi być związana z książkami, ale też z codziennym życiem każdego z nas. Są też róznice w używaniu tego samego języka, na przykład oficjalny i nieformalny język. W instytucjach urzędowych lub jakimkolwiek publicznym miejscu będziemy używali języka oficjalnego, ponieważ chcemy, żeby osoba, z którą rozmawiamy, zrozumiała nas. Lecz pomiędzy naszymi przyjaciółmi będziemy posługiwali się językiem nieoficjalnym, który bliscy nam ludzie, z którymi przyjaźnimy się lub znamy, zrozumieją.
      Każdy nowy język otwiera także okna w zakresie zawodowym.
Jeżeli możemy posługiwać się dwoma językami, możemy wybrać, w jakim państwie i z kim chcemy pracować.
      Znajomość języków jest podstawą życia prywatnego i zawodowego.
______________________

Dlaczego uczę się języka polskiego
                                     
                                     By: Vanessa Deabreu, Grade: 8 , 14 years old

      Jest mnòstwo powodòw do nauki innych językòw, opròcz angielskiego. Ja mam ròwnież i swoje powody uczęszczania do polskiej szkoły i nauki języka polskiego.

             Po pierwsze, jestem zainteresowana polskim programem imienia Jana Pawła II, do ktòrego uczęszczam. Uczy w nim wielu nauczycieli, ktòrzy są polskiego pochodzenia i chcą uczyć i przekazywać nie tylko naukę ale i tradycje. Patronem naszej szkoły jest wielki Polak Jan Paweł II, ktòry jest wspaniałą postacią, godną naśladowania i od ktòrego można się tak wiele nauczyć. Wielu z moich przyjaciòł jest z małżeństw mieszanych i czasem mòwią do mnie po polsku. Ich dzieci też uczęszczają do naszej szkoły.

              Po drugie lubię obce języki. Jestem w połowie Polką i Portugalką, a mam ròwnież korzenie niemieckie. Potrafię rozmawiać biegle po portugalsku i pròbuję uczyć się sama niemieckiego, opròcz polskiego i francuskiego w szkole. Nie chciałabym zgubić moich rodzinnych korzeni.
               Jestem Polką ze strony mojej mamy. Chcę nauczyć się  dużo o Polsce i języku, abym mogła być dumna z mojej polskości do końca życia. Kiedy dorosnę i założę własną rodzinę, mam zamiar uczyć moje dzieci języka polskiego. Chcę, aby wiedziały tyle samo o Polsce co ja, albo i więcej.
               Najważniejsze jednak jest to, że jestem dumna z mojego pochodzenia. Wiem, że z czasem dowiem się wiele więcej na temat krajòw, z ktòrych pochodzi moja rodzina.
________________    

Dlaczego uczę się języka polskiego

Brent Filipowski, 9 klasa, 14 lat
      Każdy kraj ma swój własny język ojczysty, który jednoczy jego mieszkańców, umożliwia komunikowanie się i przekazywanie informacji. Znajomość języków obcych natomiast rozszerza horyzonty myślowe człowieka i warunkuje sprawny kontakt z innymi krajami. Właściwie używany język obcy, w formie komunikatywnej czy informatycznej, sprawia, że odległości między państwami maleją, że dystans przestrzenny zmniejsza się.
      Język jest najważniejszy w każdej kulturze, pełni on ważną rolę w zachowywaniu naszej kulturalnej toźsamości. Uczenie się języka polskiego jest ważne, bo możemy uczestniczyć w polskiej wspólnocie, łączyć się z naszą historią.
      Poznajemy ją lepiej, jeśli uczestniczymy w świętowaniu polskich tradycji z naszymi przyjaciółmi i rodziną i polską wspólnotą. Opłatek jest najciekawszą polską tradycją. Gdy dzielimy się opłatkiem, życzymy sobie dużo  dobrodziejstwa. To jest symbolem zrozumienia i przypomnienia ludziom o znaczeniu Bożego Narodzenia, o Bogu i rodzinie.
      Także  idąc do polskiego kościoła, rozumiemy wszystko. Możemy spotkać nowych ludzi, którzy także  mówią w języku polskim. Możemy pojechać do Polski i tam swobodnie rozmawiać z innymi, co bardzo zbliźa ludzi.
      Jężeli poznamy język polski, to będziemy dumni z naszej historii. Polscy weterani i kombatanci uczą nas o historii, o tym, co sami przeźyli w czasie I czy  II wojny światowej, oczywiście w języku polskim.
      Poznanie języka polskiego da mi większą szansę w życiu. Ja będę  zdolny rozmawiać i współpracować z moimi polskimi przyaciółmi i rodziną. Wtedy także może być większa sposobność pracy dla ludzi z drugim językiem, a więc i dla mnie. Poznanie nowego języka poszerzy horyzonty myślenia,daje większą sposobność rozszerzenia mojej wiedzy i daje nową perspektywę opiniowania rzeczy.
      To daje sposobność do nowych podróży do Polski i nie tylko. Poznanie drugiego języka może pomagać w uczeniu się innych nowych języków.
      Jan Paweł II zwracał sie do wszystkich ludzi i narodow świata w ich własnym języku,ze słowami pełnymi miłości i szacunku. Jego nauczanie, zachęcające do budowania cywilizacji pokoju, nadziei i miłości spotkało się z uznaniem i doceną. Znajomość bowiem języka to nie tylko gramatyka i słownictwo, ale też przekazywanie treści do serca. Dobre słowa jednoczą ludzi, przynoszą pokój, szanują każdego człowieka. Niosą one często przekaz ważny dla wielu narodow, gdy idzie o prawa człowieka, potępienie przemocy, wojny czy innego zła. Wołanie o pomoc w przypadku różnnych katastrof i klęsk żywiołowych łączy ludzi dobrej woli.
      Dlatego jestem szczęśliwy, że mogę uczyć się języka polskiego w Angielsko- Polskim Programie Jana Pawła II, chociaż moja mama nie mówi po polsku.

_________________


Wyjazd z kraju.
Cyprian Zaleski, klasa 9A, 14 lat
“Dobra robota! Nigdy nie widziałem takiego dobrego meczu!” – wykrzyknął pan trener.

Naprawdę szkoda, ze to jest twój ostatni turniej. Wojtek byl szczęśliwy, ale w jego oczach pojawity się łzy. Nie chciał zostawiać wszystkiego i wyjeżdżać do Kanady. Byl najlepszy w calej drużynie siatkarskiej. Bał się, że tam nie będzie mógl dalej grać, a jego marzeniem bylo własnie, żeby zostać zawodowym graczem. Rodzice Wojtka wiedzieli o tym, że Wojtek nie chce wyjeżdżać, ale oni zdania nie zmienią. Mieli nadzieje, że będzie im tam lepiej. Tata Wojtka dostal tam pracę, a mama nie chciala, żeby rodzina się rozdzieliła. Walizki spakowane byly już, tylko czekaly, żeby zapakować je do samolotu. “Szybciej! Zaraz sie spóźnimy!” krzyczal Wojtek, ale mama nie mogła rozstać sie z rodziną. Po przylocie, pierwszą moją myślą było to, by znaleść szkołę siatkarską, ale rodzice postanowili, że muszę poczekać, gdy pójdę do regularnej szkoly. Poszedłem, choć nie ukrywam, że bardzo się denerwowałem. Jedną dobrą rzeczą było to, że to była polska szkola. Zdobyłem odwagę i podszedlem do chlopaków. Zacząłem rozmawiać. Rozmawiałem o siatkówce, spytałem więc, o co chodzi. Mówili, że podczas przerwy są zapisy do drużyny, i czy chciałbym wziąć udział. Podekscytowany zgodziłem się, po kiłku spotkaniach koledzy zobaczyli, że jestem naprawdę dobry. Nauczyciel był ze mnie dumny. A nasza drużyna okazała sie najlepsza w mieście. Moje marzenie sie spełnilo. Poznałem wielu kolegów i koleżanki, jestem w jednej z najlepszych drużyn siatkarskich. Marzenia sie spelniają, po prostu trzeba tylko w siebie wierzyć. 

_______________

Najpiękniejsze miejsce na świecie

Ilona Kaliszuk, klasa 9,14 lat.

“Fredziu, podaj piłkę!” – krzyknęła Zosia i podbiegła do bramki. Kopnęła piłkę i trafiła w róg bramki.
“Hura! Wygraliśmy!”
Zosia, Fredziu, Janek i Ola cieszyli się ze zwycięstwa. Dzwonek zadzwonił i wszystkie dzieci pobiegły do szkoły. Gdy już wszystkie dzieci wróciły do klasy, pani Malszewska rozpoczęła lekcję języka polskiego.
“Dzisiaj, dzieci, będziemy mówić o najpiękniejszych miejscach na świecie. Mam nadzieję, że każdy z was będzie miał coś do powiedzenia na ten temat.”
Wszystkie dzieci podniosły ręce w górę. Nauczycielka wybrała Zosię, która wstała z ławki i zaczęła mówić:
“Ja myślę, że najpiękniejsze miejsce na świecie, to Egipt. Tam są piramidy i nawet wielbłądy, które są moimi ulubionymi zwierzętami”.
Zosia usiadła w ławce.
“Czy ktoś inny ma coś do powiedzenia?” – zapytała pani.
Ola podniosła rękę i wstała z ławki.
“Ja myśłę, że najpiękniejsze miejsce na świecie to Londyn.”
“A dlaczego tak myślisz Olu?”
“Bo ja kiedyś pojechałam do Londynu i bardzo mi się tam podobało, a szczególnie słynny zegar Big Ben i piętrowe autobusy.”
“Dziękuję Olu. A kto jeszcze chciałby zabrać głos?”
Fredziu podskoczył na siedzeniu.
“Czy ja mogę coś powiedzieć?”
“No, proszę Fredziu, tylko następnym razem trzeba podnieść rękę.”
“To następnym razem! Teraz chciałbym powiedzieć, że najpiękniejsze miejsce na świecie to Hawaje. Tam zawsze słońce świeci i są plaże! Ale to nie wszystko! Historia Hawaii jest też bardzo ciekawa.”
“Fredziu, a ty możesz nam powiedzieć, gdzie są Hawaje?”
“Aaaa, w Stanach Zjednoczonych?”
“Tak! Dobrze Fredziu! Dziękuje. Kto jeszcze?”
Troje dzieci podniosło ręce, ale mały Leon ciągle siedział w ławce i wcale nie podnosił ręki.
“No, a może ty, Leon, nam powiesz, gdzie jest najpiękniejsze miejsce na świecie.”

Mały Leon poważnie wstał z ławki i wyprostował sie.
“A ja wam powiem o jednym miejscu na świecie, gdzie możecie zobaczyć takie same, a może jeszcze piękniejsze rzeczy, o których mówicie. Pojedźcie do Krakowa zobaczyć Kościól Mariacki i usłyszeć bicie zegara na jego wieży. Na Wawelu możecie zobaczyć groby królów. Piękne plaże i błękitną wodę na Mazurach. Czy wiecie, gdzie jest to miejsce z tymi pięknymi zakątkami i zabytkami?”
Mały Leon, który zawsze wydawał sie nieśmiały i małomówny, zaskoczył wszystkich.
“Pięknie Leon! Naprawde doskonale. Jestem bardzo dumna z ciebie. Dziękuje za taką piękną odpowiedź.” – powiedziała pani.
Wszystkie dzieci wstały z ławek i zaczęły bić brawo.
“Hura Leon!”

___________________

Każdy nowy język wzbogaca nasze życie.

Alicja Zadora, Klasa 9, 14 lat

      Mam zaszczyt, jako uczennica 9tej klasy napisać o wartościach językowych.        W mojej rodzinie, prawie każdy mówi dwoma, trzema, a nawet czterema językami. Jednocześnie moja rodzina stara sie utrzymać kulturę i obyczaje kraju, w którym mieszkali. Języki, ktore znamy są: polski, arabski, włoski, hiszpański, rosyjski, i angielski. Dzięki tym językom, moi dziadkowie znależli z łatwością pracę i szybciej adoptowali się w obcym społeczeństwie. Ja od dziecka słyszę te języki i myślę, że nie będę miała trudności w ich poznaniu. Myślę też studiować medycynę i dzięki temu, że znam język polski mogę korzystać z ksiązek i podręczników naszego kraju. Oprocz tego jest łatwiej zawierać znajomośći.
      Moj brat pojechal do Polski i zwiedzejąc znane miasta i ich zabytki, zrozumiał lepiej historię naszego kraju, a także poznał dużo interesujących ludzi. Ja rownież przez kilka lat korespondowałam z koleżanką z Polski. Bardzo się cieszę, że poznałam jej życie w Polsce.

      Mój dziadek, będąc w Argentynie, dostał wspaniałą pracę, jako inżynier dzięki temu, że już znał język angielski. Moja babcia rownież dostała dobrą pozycję w pracy, znając trzy języki. Moim marzeniem jest poznać język arabski. I w tym pomoże mi rodzina mojego tatusia. Oprócz wymowy będę musiała nauczyć się nowego alfabetu. Matka moja zna doskonale programowanie komputerowe i uczy mnie po polsku.
      Jesteśmy już trzecią generacją urodzoną poza krajem i wszyscy staramy sie utrzymać z dumą nasze polskie tradycje. Kanada jest krajem międzynarodowym i tu będę miala możliwość nauczyć się różnych języków. Cieszę się, że te 12 lat polskiej szkoly otworzylo mi drogę i chęci do poznania innych narodowosci, a także dało mi szansę na sukces.
Z Bożą pomocą, chciałabym nadal realizować moje plany.
__________________________

Dlaczego uczę się języka polskiego                                   

                                     By: Vanessa Deabreu, Grade: 8 , 14 years old

      Jest mnòstwo powodòw do nauki innych językòw, opròcz angielskiego. Ja mam ròwnież i swoje powody uczęszczania do polskiej szkoły i nauki języka polskiego.
             Po pierwsze, jestem zainteresowana polskim programem imienia Jana Pawła II, do ktòrego uczęszczam. Uczy w nim wielu nauczycieli, ktòrzy są polskiego pochodzenia i chcą uczyć i przekazywać nie tylko naukę ale i tradycje. Patronem naszej szkoły jest wielki Polak Jan Paweł II, ktòry jest wspaniałą postacią, godną naśladowania i od ktòrego można się tak wiele nauczyć. Wielu z moich przyjaciòł jest z małżeństw mieszanych i czasem mòwią do mnie po polsku. Ich dzieci też uczęszczają do naszej szkoły.
              Po drugie lubię obce języki. Jestem w połowie Polką i Portugalką, a mam ròwnież korzenie niemieckie. Potrafię rozmawiać biegle po portugalsku i pròbuję uczyć się sama niemieckiego, opròcz polskiego i francuskiego w szkole. Nie chciałabym zgubić moich rodzinnych korzeni.
               Jestem Polką ze strony mojej mamy. Chcę nauczyć się  dużo o Polsce i języku, abym mogła być dumna z mojej polskości do końca życia. Kiedy dorosnę i założę własną rodzinę, mam zamiar uczyć moje dzieci języka polskiego. Chcę, aby wiedziały tyle samo o Polsce co ja, albo i więcej.
               Najważniejsze jednak jest to, że jestem dumna z mojego pochodzenia. Wiem, że z czasem dowiem się wiele więcej na temat krajòw, z ktòrych pochodzi moja rodzina.

___________________

“Poznawanie języków jest kolejną wartością w życiu”

Luiza Leśniak, klasa 7A, 12 lat 

Każdy nowy język, którego się uczymy i poznajemy, przybliża nas do społeczności, która się nim posługuje. Dzięki poszerzaniu swojej wiedzy i umiejętności w operowaniu nieznanym nam językiem możemy przybliżyć się do kultury, tradycji i poznać sposób życia ludzi, którzy się nim poslugują na codzień. Łatwiej nam jest zrozumieć wady i zalety danego narodu. Osoby, które znają biegle kilka języków, szybciej integrują się z innymi,w nowym miejscu. Jest im łatwiej znaleść wspólny język i nawiązać kontakt, co w obecnych czasach wcale nie jest proste. Znajomość większej ilości języków daje nam możliwości przemieszczania i osiedlania się w różnych miejscach na kuli ziemskiej. Można podać wiele przykładów ludzi mówiących kilkoma językami, ale największym i najważniejszym z nich był polski Papież Jan Paweł II. Gdziekolwiek był, mógł z łatwością porozmawiać z ludźmi. Dzięki swoim umiejętnościom był szanowany i traktowany jak jeden z nich. Gdyby wszyscy na całym świecie znali wszystkie języki, prawdopodobnie udałoby się uniknąć wielu sporów i wojen. Twierdzę więc, że każdy nowy język jest kolejnym bogactwem w moim życiu. 
 __________________________

Telugu School of Edmonton

These are the contributions of the Telugu School.  Enjoy!
























_____________________

___________________________

Importance and challenges of maintain identity: An immigrant’s perspective.

by  Ravi Devavarapu, P. Eng

There are over 5000 languages in the world, some more widely spoken than the others. I maybe understating if I said language is the foundation of any civilization.

Growing up in India bilingual & even trilingual is pretty much the norm. I went to an English medium school, where the instruction for all the subjects was in English. Then we had to learn Hindi (National Language of India) and Telugu (my mother tongue). As a kid it was not fun having to be conversant in more than 1 language, but it was not as difficult as you would imagine. At that time I did not grasp the advantages that it would present me later in my life.

An important skill of any occupation is clear and effective communication. The best way to communicate an important message is to convey it in the language that they understand best.  There is too much lost in translation. The subtlety & tact required in conveying important messages can be lost easily in translation.

Language is not only used to identify with certain groups, it is also used to exclude others. This is very evident in the immigrant population. Some adopt the new language with open arms, while others shut it down beyond what is required of them to survive in their new community. In most cases it even extends to 2^nd generation immigrants. At that point language becomes a matter of cultural or ethnic identity.

In my view, it is possible to adopt aspects of culture that the host country offers while maintaining your language & cultural identity.

 _____________________

___________________

___________________

______________________

______________________

Telugu Language and its connection to the society
Mr.Velagapudi Bala

 

______________

Click here for a pdf presentation about the Telugu Language - prepared by the Telugu Language Schools.

KOREAN LANGUAGE SCHOOL OF EDMONTON

These are the story contributions from the Korean Language School of Edmonton.  Enjoy:

Don’t forget your own Language

Janice Ji Hyun Lee

 여름 방학 때 두 달 동안 한국에 갔다 왔다. 한국에 있는 동안 할머니 할아버지도 뵙고 친척들도 만났다. 사촌 언니 집에 가서 같이 잠도 자고 영화도 같이 보러 갔었다.

 그리고 한국에 있는 동안 한국 프로그램도 많이 봤다. 처음에 한국에 도착했을 때 친척들은 내가 한국말을 이해 못하는 줄 알았는데 한국말을 잘해서 모두 놀랬다. 사촌 언니들도 간만에 만나 서먹했지만 바로 이야기 하면서 친해졌다.  만약 내가 한국말을 못했다면 언니들과 친해지기 힘들었을 것이다. 다행히 내가 한국말을 할 줄 알아서 우린 서로 텔레비전도 같이 보면서 놀았다.

 이렇게 내가 한국말을 잊지 않고 잘 할 수 있는 이유는 캐나다에 살면서도 집에서는 한국말을 꼭 쓰고 에드몬턴 한국어학교에서 한글을 배우고 있기 때문이다. 가끔 언니들과 이야기 할 때 이해 못하는 단어가 있지만 그때마다 언니들에게 물어보면 언니들이 설명해 주었다. 반대로 언니들은 내게 영어 단어와 영어 숙제를 물어봤다.

2년 후에는 사촌 언니와 친할머니께서 캐나다에 놀러 오시기로 하였다. 그 때는 내가 언니들과 할머니를 모시고 다니면서 안내도 하고 도와드려야겠다. 그렇게 하기 위해선 한국말을 잊지 않도록 계속해서 한국책도 많이 읽어야겠다.

____________________

그래도 난 한국사람 (I am proudly Korean)

고 아라 (Ara Ko)

2004년 어느 날, 내가 4학년일 때, 캐나다로 날아왔다. 처음으로 한국밖에 나와 외국으로 와서 신기하고 조금은 들뜨기도 했지만, 딸리는 영어 때문에 걱정만 앞섰다. 이제 앞으로 여기서 어떻게 살지, 학교는 어떻게 다니고 친구는 어떻게 사귈지. 일단, 내 걱정거리 중 친구를 사귀는 데에는 문제가 없었다. 언어가 통하지 않아도 친구가 되는 것은 쉬운 일인가보다. 나중에는 캐나다사람들은 다 친절하다는 스테레오타입이 있다는 것을 배웠다.

한국에 있는 동안 영어를 정말 못하던 나여서 영어를 배워야 한다는 것이 정말 싫었다. 하지만 어떡하겠는가, 영어를 쓰는 나라에서 짧은 시간 동안이라도 살아야 한다면 영어를 배우지 않고 살수는 없는 법 이였다. 그래서 학교에서는 일주일에 정해진 날마다 ESL을 해야 했고, 캐나다에서 처음 맞이한 여름방학 동안에는 과외수업을 받아야 했다. 그래도 내 생각에는 영어가 그리 많이 늘고 있는 것 같지 않았다. 다른 사람들은 내 영어가 많이 좋아지고 있다고 하지만, 물론 캐나다사람들의 스테레오타입은 잊지 말아야겠지. 과외는 한 여름방학으로 끝났지만, 그 후로도 2년을 더 ESL을 해야 했다.

이제 캐나다에 온지 5년. 지금은 보통 캐나다 사람들도 잘 모르는 어려운 단어들을 제외하고 학교생활, 또는 보통 일상생활에 아무 지장이 없을 만큼 영어를 능숙하게 할 수 있지만, 가끔은 내가 지금 캐나다에서 다른 사람들과 영어로 대화를 나누고 있다는 것이 너무 신기할 때도 있다. 한때 정말 어려워하고, 배우기 힘들어서 울고 싶은 마음으로 공부했던 영어를 지금 이곳에서 정말로 쓰고 있는지. 만약, 내가 캐나다에 오지 않고 한국에 있었다면 나는 어떠했을지, 지금처럼 영어를 잘 할 수 있었을지. 물론, 내가 아직 한국에 있었더라면 힘들어서 죽을 지경이었겠지. 캐나다와 한국의 커리큘럼이 다를지라도, 여기서도 어려워서 짜증내고 다니는데 만약 내가 한국에 있었다면……내 친구들이 왜 나를 부러워하는지 알 것만 갔다.

지금 와서 생각해 보면, 영어를 아예 못하던 것 치고는, 영어를 꽤 빨리 배운 것 같다. 캐나다의 라이프스타일에 또한 생각보다 빨리 적응한 것 같다. 하지만, 처음 이곳에 왔을 때의 들떴던 마음은 이제는 거의, 아니면 아주 사라진 것 같다. 요즘에는 빨리 고등학교를 졸업하고 한국으로 가고 싶다는 생각밖에 나지 않는다. 물론, 캐나다가 싫어서 여기서 당장 나가고 싶다는 그런 뜻은 아니지만, 아무래도 나는 한국사람 이고, 한국사람이란 신분으로 한국이란 문화 안에서 한국말을 쓰고 싶다. 지난달에 일주일이라는 짧은 시간 동안 잠시 한국에 다녀왔을 때, 한국이 얼마나 좋은 곳인지를 다시 한번 알게 되었으니까. 그리고 다시 돌아왔을 때는, 아무리 집이 세상에서 가장 편한 곳 이라지만, 얼마나 한국에 다시 돌아가고 싶은지를 느꼈으니까. 나의 ‘집’이 어디에 있건 난 항상 ‘한국’이라는 곳을 나의 집으로 여겨왔나 보다.

물론 나의  20대부터를 한국에서 오랜 시간 동안 지내고 싶지만, 그렇게 돌아가서 하고 싶은 일은 영어선생이 되는 것 이다. 내가 두 언어를 유창하게 말할 수 있으니, 그 중 한 언어를 쓰는 나라에 있을 거라면, 그와 다른 언어도 내 삶에서 어떻게 해서든 쓰고 싶다. 어떻게 해서 배운 새로운 언어인데 쓰지도 않고 그냥 썩혀버리게 내버려둘 수는 없겠지.

하지만 그것은 아직 너무나 멀기만 한 나의 미래. 지금은 오직 어디서든 (되도록이면 학교에서) 한국친구를 사귀어서 집밖에서도 누군가와 한국말로 대화를 나누고 싶다는 것을 바란다. 비록 나는 캐나다에서 영어를 쓰며 살고 있지만, 그래도 언제나 나는 한국사람이다.

__________________

언어란  무엇인가: 언어와 정체성의  관계

The Korean Language

    What's language: Language and Identity

       

      최  준호 (Junho Choi)

이 세상  모든 사람들이 무의식적으로 사용하는‘언어’ 란 무엇인가? 쉽게 말하면 말과 글이다. 이 지구 어느 곳에서 무엇을 하던, 사람들은 언제나 의사소통을 하고 있다. 그냥 일을 할 때에도, 다른 사람과 통화를 할 때에도, 드라마를 보고 있을 때에도, 심지어는 지금 이 글을 읽을 때에도 어떤 사람의 의사가 다를 사람들에게 전달되고 있는 것이다. 언어는 그런 의사소통을 할 때 사용하는 도구로써 하나의 언어를 공유하는 집단 내에서는 개개인의 생각들을 서로 연결시켜 준다.

하지만 사람들이 서로 다른 언어를 사용한다면 어떻게 될까? 서로 다른 언어를 사용하는 것은 마치 맞물리지 않는 톱니바퀴를 억지로 돌리려고 하는 것과 같다: 서로 맞지 않으니, 특별한 도구나 능력 없이는 언어가 제 구실을 할 수 없다. 의사소통이 되지 않는 것은 물론이거니와, 서로 연결이 되지 않기 때문이다. 다른 나라 사람들이 모두 한 방에 같이 있는다고 생각을 해보라. 서로 말을 해보려고 해도 이해가 가지 않거나, 발음이 비슷해도 다른 언어에서 다른 뜻을 가졌기에 오해를 살 수 있는 경우가 생길 수도 있을 것이다. 이렇게, 언어가 의사소통의 기본적인 도구로써 연결을 하지 못하는 경우, 사람들은 불편함을 이기지 못하고 같은 언어를 사용하는 사람들끼리 모이게 된다.

생각이 연결이  되지 않으면 사람들은 물리적으로만이 아니라 정신적으로도 분리된다. 그러면 아무리 같은 것이라 해도 사람들은 각각 다르게 보고 다르게 대응하게 된다. 즉, 아는 것이 달라지게 되고, 자신들이 알고 있는 한에서 세상을 표현하기에 색다른 표현법들이 나오게 된다. 한글 어법을 비교해봐도 이 점을 확인할 수 있다: 영어에서는 비가 많이 오는 것을‘개와 고양이처럼 비가 내린다’라고 하지만 한글로는 그것을 ‘장대비가 내린다’라고 한다. 그런 분리는 나라마다 서로 다른 문화를 가지는데 영향을 끼치고 그 문화들이 세대에 걸쳐 내려오는데 도움을 준다.

만약 모든  사람들이 같은 언어를 사용해야 한다면, 사람들은 자신들의 한 부분을 잃는 기분이 들 것이다: 자신들의 정체성과 문화의 한 부분이 사라지기 때문이다. 그래서 영국, 프랑스, 일본 등의 열강들은 자신들의 식민지의 원주민들의 언어사용을 탄압하면서도 자기들의 언어를 강요했고, 애국지사들은 자신들의 언어를 보호하는데 힘을 썼다. 언어가 사라지면 결국에는 문화도 사라지게 되기 때문이다. 이렇기에 많은 이민자들이 자식들에게 자기 언어를 가르치려 하는 것이다.

그러나, 이렇게  중요한 언어들이 점점 사라지거나 변질  되고 있다. 예로 소수 원주민어가 있다. 이 언어들을 사용하는 사람들의 수는 줄고 있지만, 많은 사람들이 이 언어들이 사라지고 있다는 것을 모르고 있다. 미국에서는 과거의 몇 백 개의 언어 중에서 현재 194개의 언어만 살아남아 있다. 또한, 많은 정부들에서도 이 언어들을 금지 시켜놓은 경우도 있다. 터키에서는 공식적으로 쿠르드어를 사용하는 것이 금지되어 있다. 변질되고 있는 언어 중에서는 한글 역시 예외가 아니다. 인터넷은 외계어로 채워져 있고, 방송에서 외래어나 외국어를 사용하는 경우가 빈번하다. 학교에서는 한글보다 외국어를 더 중요시 여기기도 한다.

언어는 우리가  사용하는 말과 글로써 의사소통에 사용하는 도구이기도 하지만, 많은 문화들의 중요한 부분이기도 하다. 또한, 한 언어를 공유하는 집단에서는 문화와 전통을 전달하는데 중요하다. 그래서 이 색다른 표현법들과 소리들 - 이것을 잃게 되면 결국 우리 자신들의 정의, 문화를 잃게 된다. 언어가 이렇게 값지고 강하면서도 사라지기 쉽기 때문에 우리가 중요시 여기고 기억해줘야 한다.

_____________________

The Korean Language

Jaehun Park

10월 9일은 한글날이다. 1446년에 세종대왕께서 처음 한글을 만든 날을 기념하는 뜻 깊은 날이다. 한글은 자음 14자와 모음 10자를 합하여 24자로 우리말과 소리를 다 적을 수 있는 과학적이고 아름다운 글이다.  한글은 처음에는 훈민정음이라 하였고 이 뜻은  ‘백성을 가르치는 바른소리’ 라는 뜻이다. 한글의 ‘한’이란 한민족의 뜻도 있지만 크다, 바르다, 하나, 으뜸의 뜻도 있어 한글은 훌륭한 우리 글이다.

세종대왕께서 한글을 만드신 동기는 한글이 생기기 전에는 우리 글이 없어 중국 글자인 한자를 썼는데 한자는 배우기가 너무 어려워 그 뜻을 펴지 못하는 경우가 많았다 하여 세종대왕께서는 이것을 가련하게 생각하여 한글을 만드신 것이라고 한다.

 나는 에드몬턴 한국어학교에 다녀 한글을 배웠다. 한국어를 배워 한국 사람과의 대화가 가능하게 되었고 한국적인 사고를 가지게 되었다. 집에서는 부모님과의 대화가 원활하고 한국문화를 자연스럽게 받아들였다. 나는 집에서 가능한 한국말을 하려고 노력한다.

나는 훌륭한 우리 한글을 가지고 있음을 자랑스럽게 생각하고 캐나다에서 우리말을 곧고 바르게 쓸 것이다.

__________________