‘’Każdy nowy język jest jak nowa wartość w życiu’’
By Martyna Grudzień, Grade 8, 13 years old
Pewnego dnia była sobie dziewczynka, ktòra podròżowała po całym świecie. Uczyła się ròżnych jezykòw tylko po to, żeby się porozumieć z innymi ludźmi, nie dla samej siebie. Poznawała świat wzdłuż i wszesz . Pewnego razu powiedziała rodzicom, że ma już dosyć, że jest za mała na uczenie sie wszystkich jezykòw świata. Rodzice pròbowali jej wytłumaczyć, że to jej sie przyda, lecz ona nie słuchała.
Dziewczynka, będąc ciekawa, jak to możliwe, spytała się ich, dlaczego one mòwią lepiej od niej. A one odpowiedzały: ,, Języka obcego powinnaś się uczyć dla siebie, a nie dla kogoś’’.
Dziewczynka, będąc bardzo zdziwiona , zrozumiała, że : ’’Każdy nowy język jest jak nowa wartość w życiu’’.
Od tamtej pory dziewczynka z chęcią uczyła się innych jezykòw i zdobywała o wiele więcej wiadomości o świecie.
__________________
Każdy język wzbogaca nas intelektualnie.
Bartłomiej Prokop, klasa 9A, 14 latPoznanie nowego języka daje możliwość dostępu do edukacji danego kraju i literatury, która pozwala na poszerzenie swojego słownictwa i umiejętności w porozumiewaniu się z innymi ludźmi.
Każdy nowy język otwiera także okna w zakresie zawodowym.
Jeżeli możemy posługiwać się dwoma językami, możemy wybrać, w jakim państwie i z kim chcemy pracować.
Znajomość języków jest podstawą życia prywatnego i zawodowego.
______________________
Dlaczego uczę się języka polskiego
Jest mnòstwo powodòw do nauki innych językòw, opròcz angielskiego. Ja mam ròwnież i swoje powody uczęszczania do polskiej szkoły i nauki języka polskiego.
Po pierwsze, jestem zainteresowana polskim programem imienia Jana Pawła II, do ktòrego uczęszczam. Uczy w nim wielu nauczycieli, ktòrzy są polskiego pochodzenia i chcą uczyć i przekazywać nie tylko naukę ale i tradycje. Patronem naszej szkoły jest wielki Polak Jan Paweł II, ktòry jest wspaniałą postacią, godną naśladowania i od ktòrego można się tak wiele nauczyć. Wielu z moich przyjaciòł jest z małżeństw mieszanych i czasem mòwią do mnie po polsku. Ich dzieci też uczęszczają do naszej szkoły.
Jestem Polką ze strony mojej mamy. Chcę nauczyć się dużo o Polsce i języku, abym mogła być dumna z mojej polskości do końca życia. Kiedy dorosnę i założę własną rodzinę, mam zamiar uczyć moje dzieci języka polskiego. Chcę, aby wiedziały tyle samo o Polsce co ja, albo i więcej.
Najważniejsze jednak jest to, że jestem dumna z mojego pochodzenia. Wiem, że z czasem dowiem się wiele więcej na temat krajòw, z ktòrych pochodzi moja rodzina.
________________
Dlaczego uczę się języka polskiego
Brent Filipowski, 9 klasa, 14 latKażdy kraj ma swój własny język ojczysty, który jednoczy jego mieszkańców, umożliwia komunikowanie się i przekazywanie informacji. Znajomość języków obcych natomiast rozszerza horyzonty myślowe człowieka i warunkuje sprawny kontakt z innymi krajami. Właściwie używany język obcy, w formie komunikatywnej czy informatycznej, sprawia, że odległości między państwami maleją, że dystans przestrzenny zmniejsza się.
Język jest najważniejszy w każdej kulturze, pełni on ważną rolę w zachowywaniu naszej kulturalnej toźsamości. Uczenie się języka polskiego jest ważne, bo możemy uczestniczyć w polskiej wspólnocie, łączyć się z naszą historią.
Poznajemy ją lepiej, jeśli uczestniczymy w świętowaniu polskich tradycji z naszymi przyjaciółmi i rodziną i polską wspólnotą. Opłatek jest najciekawszą polską tradycją. Gdy dzielimy się opłatkiem, życzymy sobie dużo dobrodziejstwa. To jest symbolem zrozumienia i przypomnienia ludziom o znaczeniu Bożego Narodzenia, o Bogu i rodzinie.
Także idąc do polskiego kościoła, rozumiemy wszystko. Możemy spotkać nowych ludzi, którzy także mówią w języku polskim. Możemy pojechać do Polski i tam swobodnie rozmawiać z innymi, co bardzo zbliźa ludzi.
Jężeli poznamy język polski, to będziemy dumni z naszej historii. Polscy weterani i kombatanci uczą nas o historii, o tym, co sami przeźyli w czasie I czy II wojny światowej, oczywiście w języku polskim.
Poznanie języka polskiego da mi większą szansę w życiu. Ja będę zdolny rozmawiać i współpracować z moimi polskimi przyaciółmi i rodziną. Wtedy także może być większa sposobność pracy dla ludzi z drugim językiem, a więc i dla mnie. Poznanie nowego języka poszerzy horyzonty myślenia,daje większą sposobność rozszerzenia mojej wiedzy i daje nową perspektywę opiniowania rzeczy.
To daje sposobność do nowych podróży do Polski i nie tylko. Poznanie drugiego języka może pomagać w uczeniu się innych nowych języków.
Jan Paweł II zwracał sie do wszystkich ludzi i narodow świata w ich własnym języku,ze słowami pełnymi miłości i szacunku. Jego nauczanie, zachęcające do budowania cywilizacji pokoju, nadziei i miłości spotkało się z uznaniem i doceną. Znajomość bowiem języka to nie tylko gramatyka i słownictwo, ale też przekazywanie treści do serca. Dobre słowa jednoczą ludzi, przynoszą pokój, szanują każdego człowieka. Niosą one często przekaz ważny dla wielu narodow, gdy idzie o prawa człowieka, potępienie przemocy, wojny czy innego zła. Wołanie o pomoc w przypadku różnnych katastrof i klęsk żywiołowych łączy ludzi dobrej woli.
Dlatego jestem szczęśliwy, że mogę uczyć się języka polskiego w Angielsko- Polskim Programie Jana Pawła II, chociaż moja mama nie mówi po polsku.
_________________
Wyjazd z kraju.
Cyprian Zaleski, klasa 9A, 14 lat
“Dobra robota! Nigdy nie widziałem takiego dobrego meczu!” – wykrzyknął pan trener.
Naprawdę szkoda, ze to jest twój ostatni turniej. Wojtek byl szczęśliwy, ale w jego oczach pojawity się łzy. Nie chciał zostawiać wszystkiego i wyjeżdżać do Kanady. Byl najlepszy w calej drużynie siatkarskiej. Bał się, że tam nie będzie mógl dalej grać, a jego marzeniem bylo własnie, żeby zostać zawodowym graczem. Rodzice Wojtka wiedzieli o tym, że Wojtek nie chce wyjeżdżać, ale oni zdania nie zmienią. Mieli nadzieje, że będzie im tam lepiej. Tata Wojtka dostal tam pracę, a mama nie chciala, żeby rodzina się rozdzieliła. Walizki spakowane byly już, tylko czekaly, żeby zapakować je do samolotu. “Szybciej! Zaraz sie spóźnimy!” krzyczal Wojtek, ale mama nie mogła rozstać sie z rodziną. Po przylocie, pierwszą moją myślą było to, by znaleść szkołę siatkarską, ale rodzice postanowili, że muszę poczekać, gdy pójdę do regularnej szkoly. Poszedłem, choć nie ukrywam, że bardzo się denerwowałem. Jedną dobrą rzeczą było to, że to była polska szkola. Zdobyłem odwagę i podszedlem do chlopaków. Zacząłem rozmawiać. Rozmawiałem o siatkówce, spytałem więc, o co chodzi. Mówili, że podczas przerwy są zapisy do drużyny, i czy chciałbym wziąć udział. Podekscytowany zgodziłem się, po kiłku spotkaniach koledzy zobaczyli, że jestem naprawdę dobry. Nauczyciel był ze mnie dumny. A nasza drużyna okazała sie najlepsza w mieście. Moje marzenie sie spełnilo. Poznałem wielu kolegów i koleżanki, jestem w jednej z najlepszych drużyn siatkarskich. Marzenia sie spelniają, po prostu trzeba tylko w siebie wierzyć. _______________
Najpiękniejsze miejsce na świecie
Ilona Kaliszuk, klasa 9,14 lat.
“Fredziu, podaj piłkę!” – krzyknęła Zosia i podbiegła do bramki. Kopnęła piłkę i trafiła w róg bramki. “Hura! Wygraliśmy!”
Zosia, Fredziu, Janek i Ola cieszyli się ze zwycięstwa. Dzwonek zadzwonił i wszystkie dzieci pobiegły do szkoły. Gdy już wszystkie dzieci wróciły do klasy, pani Malszewska rozpoczęła lekcję języka polskiego.
“Dzisiaj, dzieci, będziemy mówić o najpiękniejszych miejscach na świecie. Mam nadzieję, że każdy z was będzie miał coś do powiedzenia na ten temat.”
Wszystkie dzieci podniosły ręce w górę. Nauczycielka wybrała Zosię, która wstała z ławki i zaczęła mówić:
“Ja myślę, że najpiękniejsze miejsce na świecie, to Egipt. Tam są piramidy i nawet wielbłądy, które są moimi ulubionymi zwierzętami”.
Zosia usiadła w ławce.
“Czy ktoś inny ma coś do powiedzenia?” – zapytała pani.
Ola podniosła rękę i wstała z ławki.
“Ja myśłę, że najpiękniejsze miejsce na świecie to Londyn.”
“A dlaczego tak myślisz Olu?”
“Bo ja kiedyś pojechałam do Londynu i bardzo mi się tam podobało, a szczególnie słynny zegar Big Ben i piętrowe autobusy.”
“Dziękuję Olu. A kto jeszcze chciałby zabrać głos?”
Fredziu podskoczył na siedzeniu.
“Czy ja mogę coś powiedzieć?”
“No, proszę Fredziu, tylko następnym razem trzeba podnieść rękę.”
“To następnym razem! Teraz chciałbym powiedzieć, że najpiękniejsze miejsce na świecie to Hawaje. Tam zawsze słońce świeci i są plaże! Ale to nie wszystko! Historia Hawaii jest też bardzo ciekawa.”
“Fredziu, a ty możesz nam powiedzieć, gdzie są Hawaje?”
“Aaaa, w Stanach Zjednoczonych?”
“Tak! Dobrze Fredziu! Dziękuje. Kto jeszcze?”
Troje dzieci podniosło ręce, ale mały Leon ciągle siedział w ławce i wcale nie podnosił ręki.
“No, a może ty, Leon, nam powiesz, gdzie jest najpiękniejsze miejsce na świecie.”
“A ja wam powiem o jednym miejscu na świecie, gdzie możecie zobaczyć takie same, a może jeszcze piękniejsze rzeczy, o których mówicie. Pojedźcie do Krakowa zobaczyć Kościól Mariacki i usłyszeć bicie zegara na jego wieży. Na Wawelu możecie zobaczyć groby królów. Piękne plaże i błękitną wodę na Mazurach. Czy wiecie, gdzie jest to miejsce z tymi pięknymi zakątkami i zabytkami?”Mały Leon, który zawsze wydawał sie nieśmiały i małomówny, zaskoczył wszystkich.
“Pięknie Leon! Naprawde doskonale. Jestem bardzo dumna z ciebie. Dziękuje za taką piękną odpowiedź.” – powiedziała pani.
Wszystkie dzieci wstały z ławek i zaczęły bić brawo.
“Hura Leon!”
Każdy nowy język wzbogaca nasze życie.
Alicja Zadora, Klasa 9, 14 lat
Mam zaszczyt, jako uczennica 9tej klasy napisać o wartościach językowych. W mojej rodzinie, prawie każdy mówi dwoma, trzema, a nawet czterema językami. Jednocześnie moja rodzina stara sie utrzymać kulturę i obyczaje kraju, w którym mieszkali. Języki, ktore znamy są: polski, arabski, włoski, hiszpański, rosyjski, i angielski. Dzięki tym językom, moi dziadkowie znależli z łatwością pracę i szybciej adoptowali się w obcym społeczeństwie. Ja od dziecka słyszę te języki i myślę, że nie będę miała trudności w ich poznaniu. Myślę też studiować medycynę i dzięki temu, że znam język polski mogę korzystać z ksiązek i podręczników naszego kraju. Oprocz tego jest łatwiej zawierać znajomośći.Moj brat pojechal do Polski i zwiedzejąc znane miasta i ich zabytki, zrozumiał lepiej historię naszego kraju, a także poznał dużo interesujących ludzi. Ja rownież przez kilka lat korespondowałam z koleżanką z Polski. Bardzo się cieszę, że poznałam jej życie w Polsce.
Jesteśmy już trzecią generacją urodzoną poza krajem i wszyscy staramy sie utrzymać z dumą nasze polskie tradycje. Kanada jest krajem międzynarodowym i tu będę miala możliwość nauczyć się różnych języków. Cieszę się, że te 12 lat polskiej szkoly otworzylo mi drogę i chęci do poznania innych narodowosci, a także dało mi szansę na sukces.
Z Bożą pomocą, chciałabym nadal realizować moje plany.
__________________________
Dlaczego uczę się języka polskiego
Jest mnòstwo powodòw do nauki innych językòw, opròcz angielskiego. Ja mam ròwnież i swoje powody uczęszczania do polskiej szkoły i nauki języka polskiego.
Po pierwsze, jestem zainteresowana polskim programem imienia Jana Pawła II, do ktòrego uczęszczam. Uczy w nim wielu nauczycieli, ktòrzy są polskiego pochodzenia i chcą uczyć i przekazywać nie tylko naukę ale i tradycje. Patronem naszej szkoły jest wielki Polak Jan Paweł II, ktòry jest wspaniałą postacią, godną naśladowania i od ktòrego można się tak wiele nauczyć. Wielu z moich przyjaciòł jest z małżeństw mieszanych i czasem mòwią do mnie po polsku. Ich dzieci też uczęszczają do naszej szkoły.
Po drugie lubię obce języki. Jestem w połowie Polką i Portugalką, a mam ròwnież korzenie niemieckie. Potrafię rozmawiać biegle po portugalsku i pròbuję uczyć się sama niemieckiego, opròcz polskiego i francuskiego w szkole. Nie chciałabym zgubić moich rodzinnych korzeni.
Jestem Polką ze strony mojej mamy. Chcę nauczyć się dużo o Polsce i języku, abym mogła być dumna z mojej polskości do końca życia. Kiedy dorosnę i założę własną rodzinę, mam zamiar uczyć moje dzieci języka polskiego. Chcę, aby wiedziały tyle samo o Polsce co ja, albo i więcej.
Najważniejsze jednak jest to, że jestem dumna z mojego pochodzenia. Wiem, że z czasem dowiem się wiele więcej na temat krajòw, z ktòrych pochodzi moja rodzina.
___________________
“Poznawanie języków jest kolejną wartością w życiu”
Luiza Leśniak, klasa 7A, 12 lat
__________________________
